مەفتوون ناوی مەلا عەبدولعەزیز کوڕی «مەلا محەممەدباقر»ە لە دایکبوی شاری بانە لە ڕۆژهەڵاتی کوردستانە، ئەوترێ باپیرانی لە شاری ئەسفەهان هاتبنە بانە و لە هێمنی و ئاسوودەیی ئەم شارەدا ژیاون. هۆنراوەکانی دڵڕفێن و جوانن و لە نوسینی شێعری ئەوینداری واتە غەزەڵ توانایی باشی هەبووە، مەزندە ئەکرێ دیوانە شێعریەکەی پتر لە هەزار بەیت بێت.
ئەم شاعیرە لە ساڵی ١٢٤٧ ی کۆچی مانگی دا بە هۆی ناخۆشی تاعوون کۆجی دوایی کردووە.[١]
مەلا عەبدولعەزیز
|
|---|
| لەدایکبوون | ؟؟؟؟ کۆچی هه‌تاوی
|
|---|
| مەرگ | ١٢٤٧ کۆچی مانگی |
|---|
| نەتەوە | کورد |
|---|
| پیشە | شاعیر |
|---|
نموونە شێعری فارسی
دەستکاری
| بوسه‌ی لعل لبت با ناز و استغنا خوش است
| | دست در زلف درازت در شب یلدا خوش است
|
| بهر تفریح دماغ خاطر مجنون ما
| | گاه وی لیلی و گه دامن صحرا خوش است
|
| از غرور حسن اگر چه گل ندارد آگهی
| | در نفس دوزخ و در سینه گلستان دارم
|
| اعتدال سرو را چندان نباشد اعتبار
| | دست در آغوش آن سرو سهی بالا خوش است
|
| صحبت روشن ضمیران جان همی بخشد ولی
| | بر دل "مفتون" شیدا صحبت مینا خوش است.[٢] |
نمونەیەکی تر :
| تا به کی سوزم من غم دیده در هجران تو
| | روز محشر جان من دست من و دامان تو
|
| خاک و باد و آتش جمله مخلوق تواند
| | هر یکی زیشان به نوعی واله و حیران تو.[٣] |
- ^ ( تاریخ و جغرافیای بانه کردستان - محمد رئوف توکلی ، انتشارات توکلی ، تهران ، 1387 - لاپەڕەی ٢٠٣)
- ^ ( تاریخ مشاهیر کرد ، ص 415 به نقل از یک جنگ خطی حاج امیر محتشم اردلان سقز، بابا مردوخ روحانی ، انتشارات سروش ، 1371، تهران)
- ^ ( حدیقه ی امان اللهی ، میرزا عبدالله سنندجی ، ص 411 و 412 ، انتشارات موسسه ی تاریخ و فرهنگ ایران ، تبریز 1344 شمسی )
- [توکلی ، محمد رئوف - جغرافیا و تاریخ بانه کردستان - انتشارات توکلی 1387 - تهران ]
- [حدیقه ی امان اللهی، میرزا عبدالله سنندجی، انتشارات موسسه ی تاریخ و فرهنگ ایران، تبریز 1344 شمسی ]
