دووعا

دووعا یان نزا (بە عەرەبی: دعاء) لە ئیسلامدا عیبادەتێکە کە تێیدا بەندە داوا لە پەروەردگارەکەی دەکات، یەکێکە لە باشترین عیبادەتەکان کە خودا خۆشی دەوێت.

سورەتی فاتیحە لە قورئان کە ھی مەغۆلەکانی ھیندستان بوو لە سەدەی حەڤدەھەمی زایینی.

ھاندان بۆ دووعا کردن

لە قورئاندا

• {وَقَالَ رَبُّكُمُ ٱدۡعُونِیۤ أَسۡتَجِبۡ لَكُمۡۚ إِنَّ ٱلَّذِینَ یَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِی سَیَدۡخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ}

(سُورَةُ غَافِرٍ: ٦٠)

• {وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌۖ أُجِیبُ دَعۡوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِۖ فَلۡیَسۡتَجِیبُوا۟ لِی وَلۡیُؤۡمِنُوا۟ بِی لَعَلَّهُمۡ یَرۡشُدُونَ}

(سُورَةُ البَقَرَةِ: ١٨٦)