ئیبن خمار
ئەم وتارە بۆ سەلماندن پێویستی بە ئاماژەی زیاتر بە سەرچاوەکان ھەیە. (فێربە کەی و چۆن ئەم داڕێژەیە لابەریت) |
ئەبو خەیر حەسەن کوڕی سوار کوڕی بابا کوڕی باھنام، پێی ئەوترا ئیبن خمار فەیلەسوف و پزیشک بوو کە لە بەغدا کاری دەکرد، ھەروەھا وەک وەرگێری زمانی سریانی بۆ عەرەبی، نووسەری فەلسەفە، ڕەگەزەکان، ئاینناسی، پزیشکی، کەشناسی
سەرچاوەکان
دەستکاری- بەشداربووانی ویکیپیدیا، «Ibn al-Khammar»، ویکیپیدیای ئینگلیزی. سەردان لە ٢١ی تەممووزی ٢٠٢١.
بەستەرە دەرەکییەکان
دەستکاریخوێندنەوەی زیاتر
دەستکاری- Kraemer، Joel L. (1992). Humanism in the Renaissance of Islam: The Cultural Revival During the Buyid Age (2nd rev. ed.). Brill.
- Martini Bonadeo، Cecilia (2011). «Ibn Suwār (Ibn al-Khammār)». لە Henrik Lagerlund (ed.). Encyclopedia of Medieval Philosophy. Springer. pp. 527–528. doi:10.1007/978-1-4020-9729-4_233. ISBN 978-1-4020-9728-7.
- Teule، Herman G. B. (2010). «Ibn al-Khammār». Christian–Muslim Relations: A Bibliographical History. Vol. Volume 2 (900–1050). Brill. pp. 557–560.
{{cite encyclopedia}}:|volume=دەقی زیادەی ھەیە (یارمەتی)
