ئەرمەنی-تات (بە ئەرمەنی: հայ-թաթեր – ھای-تاتێر) گرووپێکی جیاوازی مەسیحیی تات-زمانی ئەرمەنین کە بەپێی مێژوو بەشەکانی ڕۆژھەڵاتی قەوقازی باشوور لە کۆماری ئەمڕۆییی ئازەربایجان پێکدەھێنا.[١] زۆربەی ئەم لێکۆڵەرانەی لە بواری زمانی تاتی لێکۆڵینەوە دەکەن، وەکوو بۆریس میلەر و ئیقرار ئالیڤ، بە ئەو باوەڕەن کە ئەرمەنی-تات لە نەتەوەی ئەرمەنین کە تووشی گۆڕانی زمان بوون و تاتییان وەکوو زمانی یەکەمی خۆیان داناوە.[٢] ئەم باسە لە یەک لایەن بە ناسینی ئەرمەنی-تات باسی لێدەکرێت کە بەپێی لێکۆڵینەوەکانی میلەر دەگوترێت کە ئەوان خۆیان لەگەڵ ھەندێک لە تایبەتمەندییەکانی زمانی زاراوەیەکان بە ئەرمەنی دەزانن.[٣] ئەرمەنی-تات پێشدا لە مەدرەسە و کیلوار لە ئازەربایجان ژیانیان بەسەر دەبرد، بەڵام ئێستا بە تەواوی بە ئەرمەنستان و ڕووسیا کۆچیان کردووە.[١]
- ^ ئ ا «Languages and Sociolinguistics of the Caucasus». The Oxford Handbook of Languages of the Caucasus. Oxford University Press. 2021. p. 7.
(...) and the nearly extinct Christian Tats (pʰarseren; Armeno-Tat; formerly in Madrasa and Kilvar in Azerbaijan, but moved to Armenia and Russia).
- ^ Southwestern Iranian languages.
- ^ Boris Miller. Tats: Their Settlement and Dialects. Azerbaijan Research and Study Society. Baku, 1929.
