پیتۆ
لە میتۆلۆژیای یۆنانیدا، پیتۆ (بە ئینگلیزی: peitho) ئەو خوداوەندەیە قایلکردنە. هاوتا ڕۆمانییەکەی سوادا یان سوادێلایە. بە شێوەیەکی تایبەت وەک هاوڕێیەکی گرنگی ئەفرۆدیتە. پێچەوانەکەی بیایە، کە کەسایەتی هێزە.[١] وەک کەسایەتییەک، هەندێک جار وەک خوداوەندێک و هەندێکجاریش وەک هێزێکی پوخت بە ناوەکەیەوە هەردووکیان بەکاردەهێنران وەک ناوی باو و ناوی تایبەت.[٢] بەڵگە هەیە کە پیتۆ وەک خوداوەندێک ئاماژەی پێکراوە پێش ئەوەی وەک چەمکێکی پوخت ئاماژەی پێبکرێت.[٣]
سەرچاوەکان
دەستکاری- ^ North، Helen (1993). «Emblems of eloquence». Proceedings of the American Philosophical Society. 137: 406–430.
- ^ Marsh، Charles (2015). «The Strange Case of the Goddess Peitho: Classical Antecedents of Public Relations Ambivalence Toward Persuasion». Journal of Public Relations Research. 27 (3): 229–243. doi:10.1080/1062726X.2015.1024249. S2CID 143067078 – via Taylor & Francis Group.
- ^ Smith، Amy (2011). Polis and Personification in Classical Athenian Art. Leiden, Netherlands: BRILL. pp. 55–62. ISBN 9789004194175.