وانگ زیپینگ ( بە چینی: 王子平) (١٨٨١–١٩٧٣) مامۆستای ھونەری جەنگی چینی و پزیشکی نەریتی و موسڵمانێکی چینی بووە.[١]

وانگ زیپینگ
لەدایکبوون١ی کانوونی دووەمی ١٨٨١
چانگژۆ، چین
مردن١ی کانوونی دووەمی ١٩٧٣(١٩٧٣-٠١-٠١) (٩٢ ساڵ ژیاوە)
خزمەکانWang Ju-Rong
پیشەوەرزشکار
ئایینئیسلام

لە ساڵی ١٩٢٨ سەرۆکی بەشی شاولین کۆنگ فو بووە لە «پەیمانگای ھونەری جەنگی» و ھەروەھا جێگری سەرۆکی «کۆمەڵەی وشوی چینی» بووە.[٢]

ناوبانگەکەی دەگەڕێتەوە بۆ لێھاتوویی و شارەزایی لە فیلمەکانی «چاچوان»، «ھواچوێن»، «پلنگ کۆنگ فو»، «باجی چوێن» و «تای چی چوان».[٣] ھەروەھا وەستای ووشو بوو.[٤] [٥] [٦]

سەرچاوەکان

دەستکاری
  1. ^ Thomas A. Green, Joseph R. Svinth (2010). Martial Arts of the World: An Encyclopedia of History and Innovation, Volume 2 (illustratedpublisher=ABC-CLIO ed.). p. 343. ISBN 1-59884-243-9. لە 2012-10-08 ھێنراوە. Muslims also have been active in shuai- jiao (Chinese wrestling), a famous twentieth-century proponent being Wang Ziping (1881–1973). {{cite book}}: پارامەتری نەناسراوی |editors= چاوپۆشیی لێ کرا (|editor= پێشنیار کراوە) (یارمەتی)
  2. ^ Grace Xiaogao Wu-Monnat. «Growing Up With Wang Ziping and Madam Wang Jurong». لە ٤ی تشرینی دووەمی ٢٠٠٨ ھێنراوە.
  3. ^ John E. Young, PhD (2016). Learning of the Way (Daoxue):: Self-Cultivation Through Neo-Confucian Learning, Kungfu, and Martial Arts. Archway Publishing. ISBN 1-4808-3049-6.
  4. ^ «Grandmaster Wang, Zi-Ping (1881-1973)». GLENRIDGE Martial Arts Academy. لە ١٨ی حوزەیرانی ٢٠١٤ ھێنراوە.
  5. ^ «Estilos de Wushu/Kungfu». Golden Dragon (بە Spanish و English). لە ڕەسەنەکە لە ١٠ی ئەیلوولی ٢٠١٤ ئەرشیڤ کراوە. لە ١٨ی حوزەیرانی ٢٠١٤ ھێنراوە.{{cite web}}: ڕاگرتنی شێوازی سەرچاوەی ١: زمانی نەناسراو (بەستەر)
  6. ^ «GRANDES MAESTROS DE SHANDONG WUSHU». Chinese Cuture and Martial Arts. لە ڕەسەنەکە لە ٢١ی حوزەیرانی ٢٠٠٦ ئەرشیڤ کراوە. لە ١٨ی حوزەیرانی ٢٠١٤ ھێنراوە.