حەلیم (ناوی خوا)

ئەلحەلیم یەکێکە لە ناوەکانی خودا لەئیسلامدا، واتا ھێدی ئارام و پاش خەری سزاو بێ پەلەیە، ڕۆزی دەری سەر پێچیکەرە.

لەقورئاندا

﴿وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَكْنَنْتُمْ فِي أَنْفُسِكُمْ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَكِنْ لَا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّا أَنْ تَقُولُوا قَوْلًا مَعْرُوفًا وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتَّى يَبْلُغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ ۝٢٣٥﴾ [بەقەرە:٢٣٥] (کوردی: و بزانن خوای گەورە زۆر لێخۆشبوو بە حیلم و لەسەرخۆیەو پەلە ناکات لە سزادانی بەندەکانی.)