Eiliad

ژار

له داخی مه ­ینه ­تی ده­ وران دلم پر ئاوره ساقی له ژاری تالی ژین دیسان پیاله ­ی دل پره ساقی

وه­ ره ئه­ مشه ­و وه­ کو هه­ ر شه­ و، وه­ ره ساقی دلم خوینه هه ­تا کوو دیته چاوم خه ­و حه­ رامه شه­ ربه ­تان بینه

دلم زوخاوی لی درژی ده ­سا هه ­سته بکه مه­ ستم شه­ رابی کون له جامی نوی،به خور تیکه بده ده ­ستم

شراب کهنه در جامی نو به یکباره بریز و به دستم ده که وا کون کون بووه جه ­رگم له جه­ وری ماته­ می دنیا

که اینگونه جگر پاره پاره­ست ز جور ماتم دنیا هه ­تا کو سه­ رده­ می مه ­رگم وه­ ره هه­ ر توم ده­ وی ته ­نیا

بیا تا لحظۀ مرگم که تنها تو را خواهم هه­ ناسه­ ی سه­ ردی پر داخم ده­ میکه گرتویه ناخم

آه سرد پرسوزم زمانی ست که در درون در گرفته شه ­رابی تویه ده ­یشوری په ­ژاره ­ی ژینی پر ئاخم

و تنهااین شراب توست که میشوید اندوه زندگی پرحسرتم را